+48 721 301 242
Informacje dla pacjenta

Zaburzenia erekcji

Zaburzenia erekcji to ogólna nazwa grupy zaburzeń, skutkujących brakiem prawidłowego i wystarczająco długotrwałego wzwodu, pozwalającego na odbycie satysfakcjonującego stosunku. Pomimo, że w wielu przypadkach używa się zamiennie zwrotów : „zaburzenia erekcji” i „impotencja” nie są to terminy w pełni równoważne. Zaburzenia erekcji obejmują przypadki braku lub niepełnego wzwodu (a także za krótko trwającego), impotencja zaś jest terminem szerszym, obejmującym oprócz zaburzeń wzwodu także brak ejakulacji, czy brak poprawnej reakcji na podniecenie seksualne. Warto przy tym podkreślić, iż o zaburzeniach erekcji można mówić jedynie, gdy przypadki braku lub niepełnej erekcji powtarzają się wielokrotnie i przez dłuższy czas (co najmniej ok. 1 miesiąca). Przypadki jednorazowe, incydentalne, szczególnie gdy niedostatecznej erekcji towarzyszy stres o różnym pochodzeniu, są zjawiskiem normalnym i nie wymagają żadnej dodatkowej interwencji. Zaburzenia erekcji mogą mieć charakter pierwotny – gdy mężczyzna od wieku dojrzewania nie mógł osiągnąć erekcji; lub wtórny – czyli zaburzenia, które pojawiły się po wcześniejszym aktywnym życiu seksualnym. Leczenie tej dysfunkcji może być w formie farmakoterapii albo psychoterapii - w zależności od przyczyn wystąpienia problemu.

 

Zaburzenia ejakulacji

Najpowszechniejszym rodzajem zaburzeń ejakulacji jest wytrysk przedwczesny . Rzadziej doświadczanymi problemami z ejakulacją jest wytrysk wsteczny oraz wytrysk opóźniony.

Wytrysk przedwczesny to dysfunkcja seksualna objawiająca się wytryskiem nasienia przy niewielkiej ilości stymulacji seksualnej. Zdaniem specjalistów, niemal każdy mężczyzna doświadcza w ciągu swojego życia przynajmniej sporadycznych momentów z kontrolowaniem momentu ejakulacji. Około 30 % pacjentów zmaga się natomiast z regularnie powracającym problemem. Przyczyny rozwoju dolegliwości są bardzo często zakorzenione w okresie dojrzewania. Gdzie u młodego mężczyzny poziom napięcia seksualnego jest bardzo wysoki a testosteron powoduje, że psychika jest bardzo podatna na bodźce erotyczne. Mężczyzna dąży więc do szybkiego zaspokojenia i rozładowania tego napięcia. Jeżeli tak się dzieje w okresie inicjacji seksualnej, organizm niejako uczy się takiego szybkiego reagowania na sytuację erotyczną. Innymi przyczynami dolegliwości mogą być: nadciśnienie, cukrzyca, przerost prostaty, długie przerwy między stosunkami, albo stres towarzyszący zbliżeniu.

Wytrysk wsteczny to rzadka dysfunkcja seksualna, objawiająca się brakiem ejakulacji na zewnątrz organizmu. Nasienie, zamiast wydostawać się poprzez cewkę moczową, cofa się i wędruje do pęcherza. Objawami wytrysku wstecznego jest brak nasienia po osiągnięciu orgazmu (lub jego niewielka ilość) oraz mętne zabarwienie moczu po stosunku. Wytrysk wsteczny nie jest niebezpieczny dla zdrowia i nie wpływa na jakość życia seksualnego. Mężczyźni cierpiący na tę dolegliwość osiągają orgazmy, jednak ( w większości przypadków) nie są zdolni do tego, aby spłodzić potomstwo w tradycyjny sposób.

Wytrysk opóźniony to zaburzenie seksualne objawiające się ejakulowaniem po bardzo długim czasie stymulacji seksualnej, lub w rzadszych przypadkach, całkowitą niezdolnością do osiągnięcia wytrysku. Jeżeli mężczyzna regularnie (i wbrew swojej woli) ejakuluje po 30-60 minutach od chwili rozpoczęcia stosunku, powinien zasięgnąć opinii urologa. Opóźniona ejakulacja może być doświadczana zarówno na tle fizycznym jak i psychologicznym. Jeśli podczas masturbacji wytrysk osiągany jest w pożądanym przez mężczyznę czasie, a problem występuje jedynie podczas współżycia z partnerką, podłoże dolegliwości ma prawdopodobnie naturę psychologiczną. W takim przypadku zalecana jest wizyta u psychoterapeuty.

 

Brak lub utrata potrzeb seksualnych u kobiet

To dysfunkcja seksualna zwana hipolibidemią, dotycząca kobiet. Polega ona na zredukowaniu, lub całkowitej utracie potrzeby seksualnej, częstotliwości współżycia ale także marzeń i fantazji seksualnych, oraz masturbacji. Objawia się zmniejszoną (dla danej osoby) aktywnością do podejmowania czynności seksualnych ale też spadkiem ogólnego zainteresowania tematyką życia seksualnego, reagowania na bodźce natury seksualnej, motywacji do osiągania podniecenia seksualnego i dążenia do spełnienia w formie stosunku seksualnego lub masturbacji.

Dysfunkcja ta może być spowodowana różnymi przyczynami: biologicznymi: związanymi z połogiem, niedoczynnością tarczycy, menopauzą, chorobami układu nerwowego i układu krążenia, mogą to być także następstwa wystąpienia przewlekłej choroby i jej leczenie (np. depresji) lub działania uboczne przyjmowanych leków, zwłaszcza przeciwdepresyjnych. Inne to przyczyny psychologiczne, związane z przeżywaniem wewnętrznym, sytuacją w relacji z partnerem, czy sytuacją życiową kobiety. I wreszcie przyczyny społeczne, związane z wyznawanymi poglądami i normami seksualnymi, stylem życia. Przyczyną może być również nadużywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych.

Leczenie uzależnione jest od stwierdzonych przyczyn obniżenia potrzeb seksualnych, może opierać się na diagnostyce somatycznej , leczeniu farmakologicznym, albo psychoterapii, może wymagać zredukowania, albo usunięcia czynników obciążających.

zobacz informacje dla pacjenta